Zasady wzajemnej zgodności – Artykuły (Ustawa o ochronie zwierząt)

Ustawa o ochronie zwierząt – kilka informacji

Ustawa o Ochronie Zwierząt – poubojowa ocena dobrostanu brojlerów nadal aktualna

Główne obowiązki i zakazy dotyczące posiadacza zwierząt

Zwierzęta gospodarskie i zwierzęta domowe – najważniejsze wymogi według ustawy o ochronie zwierząt

Poubojowa ocena dobrostanu brojlerów

Chów brojlerów kurzych w świetle Ustawy o ochronie zwierząt

Nowelizacja Ustawy o Ochronie Zwierząt

Ustawa o ochronie zwierząt – kilka informacji

Ochrona zwierząt to bardzo ważny i zawsze aktualny temat. Propagowanie w społeczeństwie wiedzy na temat regulacji prawnych z nią związanych i obowiązków jakie z tych regulacji wynikają, to bardzo ważne zadanie. Wiedzę tą trzeba systematycznie podnosić i przypominać. Ochrona zwierząt, spełnianie wymogów ich dobrostanu, powinny być nadrzędnymi celami dla posiadaczy zwierząt i to zarówno tych gospodarskich jak i domowych czy innych.

Dobrostan zwierząt to określenie, które ciężko jest jednoznacznie zdefiniować. Jest to taki stan zdrowia fizycznego, ale również i psychicznego, który pozwala na normalne, zadowalające funkcjonowanie zwierzęcia. Badania nad zapewnieniem dobrostanu zwierzętom rozpoczęły się kilkadziesiąt lat temu. Intensyfikacja produkcji, chęć uzyskania jak największych wydajności, a tym samym, jak największych zysków, zaczęła doprowadzać do tego, że potrzeby zwierząt, ich naturalne sposoby zachowania, zaczęły schodzić na dalszy plan. Nowe technologie, zwiększanie koncentracji produkcji, spowodowały, że zauważono potrzebę prawnych rozwiązań tego problemu.

Tymi założeniami kierowano się opracowując akty prawne w zakresie ochrony zwierząt i to zarówno na szczeblu Unii Europejskiej jak i krajowym.

W Polsce najważniejszym aktem prawnym regulującym ochronę zwierząt, w tym zwierząt gospodarskich, jest Ustawa o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 roku (z późniejszymi zmianami). Dla zobrazowania zagadnienia i podkreślenia jego wagi przytoczę kilka artykułów z tej ustawy:

Art. 1. 1. Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

2) „humanitarnym traktowaniu zwierząt” – rozumie się przez to traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę;

3) „konieczności bezzwłocznego uśmiercenia” – rozumie się przez to obiektywny stan rzeczy stwierdzony, w miarę możliwości, przez lekarza weterynarii, polegający na tym, że zwierzę może dalej żyć jedynie cierpiąc i znosząc ból, a moralnym obowiązkiem człowieka staje się skrócenie cierpień zwierzęcia;

6) „ogłuszaniu zwierzęcia” – rozumie się przez to metodę profesjonalnego całkowitego wyłączenia świadomości zwierzęcia, trwającego aż do jego śmierci;

7) „okrutnych metodach w chowie lub hodowli zwierząt” – rozumie się przez to działania lub zaniechania człowieka prowadzące w sposób oczywisty do zmian patologicznych w organizmie zwierzęcia (somatycznych lub psychicznych), zwłaszcza w postaci skutków znoszenia dotkliwego bólu, przymuszania do określonego zachowania się (uległości) głodem, pragnieniem, działaniem prądu elektrycznego (z wyjątkiem używania pastuchów elektrycznych, treserów oraz urządzeń elektrycznych służących do przepędu zwierząt) bądź innymi zabiegami tego rodzaju, w szczególności karmienie i pojenie zwierząt przemocą;

8) „okrutnym traktowaniu” – rozumie się przez to wymienione w ustawie przypadki znęcania się nad zwierzętami oraz inne postępowanie właściciela bądź innej osoby, prowadzące do skutków porównywalnych ze skutkami znęcania się;

9) „pielęgnacji” – rozumie się przez to wszystkie aspekty relacji pomiędzy

człowiekiem a zwierzęciem, w szczególności uruchamiane przez człowieka

zasoby materialne i niematerialne, aby uzyskać i utrzymać u zwierzęcia stan fizyczny i psychiczny, w którym najlepiej ono znosi warunki bytowania narzucone przez człowieka;

11) „rażącym zaniedbaniu” – rozumie się przez to drastyczne odstępstwo od określonych w ustawie norm postępowania ze zwierzęciem, a w szczególności w zakresie utrzymywania zwierzęcia w stanie zagłodzenia, brudu, nie leczonej choroby, w niewłaściwym pomieszczeniu i nadmiernej ciasnocie;

12) „szczególnym okrucieństwie” – rozumie się przez to przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się drastycznością form i metod, a zwłaszcza działanie w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania;

15) „właściwych warunkach bytowania” – rozumie się przez to zapewnienie zwierzęciu możliwości egzystencji, zgodnie z potrzebami danego gatunku, rasy, płci i wieku;

Art. 34a.1. Inspekcja Weterynaryjna sprawuje nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt.

Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1–4 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

1a. Tej samej karze podlega ten, kto znęca się nad zwierzęciem.

Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 1a działa ze szczególnym okrucieństwem

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100 000 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

mgr inż. Zbigniew Marciniak
Zamieszczono: 06.12.2016

Ustawa o Ochronie Zwierząt – poubojowa ocena dobrostanu brojlerów nadal aktualna

Na podstawie Ustawy o ochronie zwierząt oraz Rozporządzenia WE nr 854/2004 art. 5 w celu realizacji i sprawdzania spełniania zasad dobrostanu kurcząt brojlerów wprowadzono nową metodę, polegającą na ocenie poubojowej ilości występowania zapalenia skóry łapek FPD ( Foot Pad Dermatitis in Poultry ). Jest to kontrola łapek kurcząt które są ubijane z jednego stada i jednego kurnika. Z każdego stada brojlerów trafiających do uboju z kurnika o zagęszczeniu powyżej 33 kg/m² losowo pobieranych jest 50 łapek od 50 kurcząt ( albo lewa albo prawa ) z pierwszej 1/3 partii i 50 łapek od 50 kurczaków z ostatniej 1/3 partii – łącznie 100 łapek od 100 kurcząt. Gdy stado sprzedawane jest w kilku partiach do różnych zakładów uboju dokonuje się badania każdej partii kurczaków.

Lekarz weterynarii nadzorujący ubój bada podeszwy łapek pod względem zapaleń skóry oraz zarobaczenia i chorób ogólnoustrojowych. Łapki podlegają ocenie punktowej tak:

„0” pkt. – oznacza łapkę czystą bez zmian skórnych na podeszwie.
„1” pkt. – powierzchowne zmiany, przebarwienia, bardzo małe powierzchnie zmian, niewielkie przebarwienia na ograniczonym obszarze, łagodne zgrubienia skóry.
„2” pkt. – głębokie zmiany ze strupami i owrzodzeniami.

Następnie punkty te przemnaża się przez współczynniki i przyznaje określona liczbę punktów dla stada. Tak liczba łapek z punktacja 0 mnożona jest przez 0; liczbę łapek z oceną punktowa 1 mnoży się przez 0,5; a liczbę łapek które uzyskały 2 punkty mnoży się przez 2. W ten sposób obliczona zostaje ogólna liczba punktów dla stada.

Jeśli ogólna liczba punktów uzyskanych przy uboju nie przekracza 40 to do dobrostanu nie wnosi się uwag, jeśli liczba tych punktów mieści się pomiędzy 41-80 wskazuje to na średni poziom dobrostanu, gdy liczba tych punktów jest większa od 80 wskazuje to na niski poziom dobrostanu. Wyniki każdego badania są odnotowane w książce badania poubojowego.

Przy ocenie poziomu dobrostanu bierze się również pod uwagę skumulowany wskaźnik śmiertelności, obliczany przez właściciela. Wskaźnik śmiertelności dziennej oblicza się dzieląc liczbę kurcząt brojlerów padłych i uśmierconych z powodu choroby lub z innych przyczyn przez liczbę kurcząt brojlerów będących tego dnia w kurniku i mnożąc otrzymana wartość przez 100. Skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej jest sumą wskaźników śmiertelności dziennej.

Ostatecznie bez uwag do dobrostanu jest wówczas gdy:

– skumulowany wskaźnik śmiertelności jest zgodny z przepisami ( 1% + 0,06% pomnożonym przez wiek stada w dniu uboju podany w dniach).
– ocena poubojowa zmian na podeszwach łapek do 40.

Średni poziom dobrostanu:

– skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej do 5%
– ocena poubojowa zmian na podeszwach łapek 41-80

Niski poziom dobrostanu:

– skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej powyżej 5%
– ocena poubojowa zmian na podeszwach łapek powyżej 80

W przypadkach stwierdzenia niskiego poziomu dobrostanu lub średniego poziomu po raz drugi dla kolejnego stada brojlerów z tego gospodarstwa urzędowy lekarz weterynarii nadzorujący ubój informuje Powiatowego Lekarza Weterynarii nadzorującego rzeźnię i przekazuje mu komplet dokumentacji. Ten zaś jest zobowiązany do poinformowania i przekazania dokumentacji Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii nadzorującemu gospodarstwo którego ocena dotyczy. Ten zaś kontroluje gospodarstwo na miejscu i w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wydaje na podstawie art.54 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 882/2004 decyzji administracyjnej nakazujące podjęcie środków zaradczych.

Maria Gwizdała
PODR Gdańsk
Zamieszczono: 20.10.2016

Główne obowiązki i zakazy dotyczące posiadacza zwierząt

Tekst ustawy o ochronie zwierząt opublikowano w Dz.U. z dnia 30 lipca 2013 r. poz. 856 z późn.

zmianami (Dz.U. z 2015 r. poz. 266). Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi, w tym zwierzętami kręgowymi wykorzystywanymi w celach naukowych lub edukacyjnych.

Artykuł 1. tej ustawy mówi, że zwierzę jako istota żyjąca, zdolna jest do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

W celu realizacji przepisów ustawy, Inspekcja Weterynaryjna oraz inne organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego współdziałają z samorządem lekarsko-weterynaryjnym oraz instytucjami i organizacjami, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.

Artykuł 5. Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania. Zabrania się więc zabijania zwierząt, poza wyjątkami zawartymi w art. 6, oraz znęcania się nad zwierzętami. Przez znęcanie rozumie się zadawanie lub dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień.

W szczególności zabronione jest:

umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2, ust. 1, pkt. 6 z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia i życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie);
używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może powodować ból;
bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na prawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn;
przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg, lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu;
transport zwierząt, w tym hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;
używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodującej zbędny ból, uszkodzenie ciała albo śmierć;
dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec;
złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;
utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji;
porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje;
stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli;
organizowanie walk zwierząt;
obcowanie płciowe ze zwierzętami (zoofilia);
wystawianie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu;
transport żywych ryb lub ich przetrzymywanie w celu sprzedaży bez dostatecznej ilości wody uniemożliwiającej oddychanie;
utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku.

Artykuł 7. ustawy mówi o sposobie postępowania w przypadku, gdy zostanie stwierdzone traktowanie zwierzęcia w sposób zabroniony. Takie zwierzę może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta), która podlega natychmiastowemu wykonaniu. Odebrane zwierzę podlega zwrotowi, jeżeli sąd nie orzeknie w trybie art. 35, ust. 3 przepadku zwierzęcia, a także jeżeli postępowanie w tej sprawie zostanie umorzone.

Artykuł 8 ustawy zobowiązuje ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania do uwzględnienia problematyki ochrony zwierząt w podstawie programowej kształcenia ogólnego, a zarząd województwa do upowszechniania poprzez wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego znajomości przepisów ustawy wśród rolników.

Opracowała Maria Gwizdała
Zamieszczono: 16.12.2015

Zwierzęta gospodarskie i zwierzęta domowe – najważniejsze wymogi według ustawy o ochronie zwierząt

Zwierzę jako istota żyjąca, odczuwa cierpienie i nie jest rzeczą.
Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

Według art. 12 Ustawy o ochronie zwierząt każdy kto utrzymuje zwierzęta gospodarskie jest zobowiązany do zapewnienia im opieki i właściwych warunków bytowania. Wymogi dobrostanu zwierząt:

wolne od głodu i pragnienia,
wolne od dyskomfortu,
wolne od bólu, urazów i chorób,
wolne od strachu i stresu,
zdolne do wyrażania normalnego behawioru.

art-ust1

Zwierzęta gospodarskie utrzymuje się na dwa sposoby. W pomieszczeniu inwentarskim z wyjątkiem lisów, jenotów, norek
i tchórzy lub w systemie otwartym, z wyjątkiem kur, indyków, strusi, gęsi do ukończenia 6 tygodnia życia, kaczek do 3 tygodnia życia, przepiórek do ukończenia 20 dnia życia oraz zwierząt futerkowych. Drugi sposób zobowiązuje do zapewnienia możliwości ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi.

Budynek stanowi najistotniejszy element ochrony zwierząt przed wpływem niekorzystnych warunków środowiska zewnętrznego. Powinien tworzyć optymalny mikroklimat zapewniający dobre samopoczucie i wysoką produkcyjność. Podłoga musi być twarda, równa, stabilna, gładka oraz nieśliska.

Odchody zwierzęce oraz niedojedzone resztki pasz usuwa się z pomieszczeń gospodarskich tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnej woni, zanieczyszczenia paszy lub wody oraz zabezpiecza się je przed muchami i gryzoniami.

W pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów powinny być utrzymywane na poziomie nieszkodliwym dla tych zwierząt.

Chore lub ranne zwierzęta należy niezwłocznie otoczyć opieką, jeżeli jest taka potrzeba izolować. Zabiegi u chorych zwierząt stosuje się do 7 dnia. Po 7 dniu wyłącznie po zastosowaniu długotrwałego znieczulenia przez lekarza weterynarii.

Żywienie i Pojenie zwierząt określane jest Według zapotrzebowania zgodnie
z wiekiem, wagą i stanem fizjologicznym. Wszystkie linie automatyczne i urządzenia do zadawania pasz i pojenia muszą być kontrolowane co najmniej raz dziennie.

Zwierzęta domowe nie mogą być trzymane na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby, lub powodujący u nich uszkodzenie ciała, lub cierpienie oraz nie zapewniając możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 metry.

art-ust2

Według artykułu 10. zabrania się:

wprowadzania do obrotu zwierząt domowych na targowiskach, targach
i giełdach
prowadzenia targowisk, targów i giełd ze sprzedażą zwierząt domowych
wprowadzania do obrotu psów i kotów poza miejscami ich chowu lub hodowli. Nie dotyczy to schronisk i organizacji ochrony zwierząt.

Zabrania się rozmnażania psów i kotów w celach handlowych – zakaz nie dotyczy hodowli zwierząt zarejestrowanych w ogólnokrajowych organizacjach społecznych, których statutowym celem jest działalność związana z hodowlą rasowych psów
i kotów.

Opracowała
Maria Gwizdała

Zamieszczono: 23.10.2015

Poubojowa ocena dobrostanu brojlerów

W celu realizacji i sprawdzania spełniania zasad dobrostanu kurcząt brojlerów wprowadzono nową metodę, polegającą na ocenie ilościowej występowania zapalenia skóry łapek FPD ( Foot Pad Dermatitis in Poultry ). Jest to kontrola łapek kurcząt które są ubijane z jednego stada i jednego kurnika. Z każdej partii brojlerów trafiających do uboju losowo pobieranych jest 100 łapek od 100 kurcząt ( albo lewa albo prawa ) i lekarz weterynarii nadzorujący ubój bada podeszwy łapek pod względem zapaleń skóry. Łapki podlegają ocenie punktowejtak: „0” pkt. – oznacza łapkę czystą bez zmian skórnych na podeszwie.

„1” pkt. – powierzchowne zmiany, przebarwienia, bardzo małe powierzchnie zmian, niewielkie przebarwienia na ograniczonym obszarze, łagodne zgrubienia skóry.

„2” pkt. – głębokie zmiany ze strupami i owrzodzeniami.

Przykładowo jeśli ze 100 pobranych łapek 40 oceniono na „0”; 35 – na „1” i 25 – na „2” to dla stada punktacja będzie wyglądała następująco: 40 x 0 = 0; 35 x 0,5 = 17,5; 25 x 2 = 50 łącznie daje to 67,5 punktów ( 17,5 + 50 = 67,5 ).

Jeśli ogólna liczba punktów uzyskanych przy uboju nie przekracza 40 to do dobrostanu nie wnosi się uwag, jeśli liczba tych punktów mieści się pomiędzy 41-80 wskazuje to na średni poziom dobrostanu, gdy liczba tych punktów jest większa od 80 wskazuje to na niski poziom dobrostanu. Czyli kurnik z powyższego wyliczenia uznany zostałby za spełniający średni poziom dobrostanu. Wyniki każdego badania są odnotowane w książce badania poubojowego.

Przy ocenie poziomu dobrostanu bierze się jeszcze pod uwagę skumulowany wskaźnik śmiertelności. Wskaźnik śmiertelności dziennej oblicza się dzieląc liczbę kurcząt brojlerów padłych i uśmierconych z powodu choroby lub z innych przyczyn przez liczbę kurcząt brojlerów będących tego dnia w kurniku i mnożąc otrzymana wartość przez 100. I tak np. jeśli w kurniku gdzie jest 18 000 kurcząt dziś padło 15 sztuk to wskaźnik ten liczymy 15: 18000 = 0.00083 x 100 = 0,083%. Skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej jest sumą wskaźników śmiertelności dziennej.

Ostatecznie bez uwag do dobrostanu jest wówczas gdy:

– skumulowany wskaźnik śmiertelności jest zgodny z przepisami ( 1% + 0,06% pomnożonym przez wiek stada w dniu uboju podany w dniach).

– ocena poubojowa zmian na podeszwach łapek do 40.

Średni poziom dobrostanu:

– skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej do 5%

– ocena poubojowa zmian na podeszwach łapek 41-80

Niski poziom dobrostanu

– skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej powyżej 5%

– ocena poubojowa zmian na podeszwach łapek powyżej 80

Maria Gwizdała
Zamieszczono: 25.09.2015

Chów brojlerów kurzych w świetle Ustawy o ochronie zwierząt

Ustawa o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997r reguluje również wymagania względem posiadaczy kurników w których utrzymywane są kurczęta brojlery. Reguluje je artykuł 12 tejże ustawy. Chcielibyśmy dziś przybliżyć te przepisy które dla hodowcy brojlerów są najważniejsze. Przepisy te nie dotyczą gospodarstw utrzymujących mniej jak 500 sztuk brojlerów, stad hodowlanych w rozumieniu obowiązującego prawa oraz brojlerów utrzymywanych w systemie ekologicznym oraz ekstensywnych chowie z dostępem do wybiegów, o czym informuje art.12j.37).

Art. 12a.37) Posiadacz kurnika, w którym są utrzymywane kurczęta brojlery, zwany dalej „posiadaczem kurnika”, sprawuje samodzielnie opiekę nad kurczętami brojlerami lub zapewnia sprawowanie tej opieki przez osoby, które:

1) odbyły szkolenie w zakresie przepisów dotyczących ochrony kurcząt brojlerów lub

2) sprawowały opiekę nad kurczętami brojlerami nieprzerwanie od dnia 30 czerwca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r., lub

3) ukończyły szkolenie w zakresie warunków utrzymywania zwierząt gospodarskich, które zostało przeprowadzone w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2010 r., i mają zaświadczenie potwierdzające ukończenie takiego szkolenia, lub

4) są absolwentami zawodowych szkół prowadzących kształcenie w zawodach ujętych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, o której mowa w art. 24 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.)

5) są absolwentami szkół wyższych na kierunku weterynaria, zootechnika

Posiadacz kurnika może powierzyć opiekę nad kurczętami brojlerami również osobie prawnej albo jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, jeżeli podmioty te zapewnią, że opiekę nad kurczętami brojlerami będą sprawować osoby spełniające warunki określone w ust. 1.

Z art. 12b.37) dowiadujemy się jakie podmioty mogą prowadzić szkolenie, o którym mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1, o jego tematyce warunkach uzyskania zaświadczenia i jego wzorze.

Art. 12c.37) Posiadacz kurnika lub opiekunowie przekazują osobom wykonującym czynności związane z utrzymywaniem kurcząt brojlerów informacje i instrukcje dotyczące ich utrzymywania, wyłapywania, załadunku i uśmiercania.

Art. 12d.37) Posiadacz kurnika lub opiekunowie mogą zwiększyć obsadę kurcząt brojlerów w kurniku, w którym są utrzymywane te kurczęta, jeżeli:

1) są spełnione wymagania dotyczące zwiększenia obsady kurcząt brojlerów w kurniku, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 7;

2) powiadomią o takim zamiarze powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na lokalizację kurnika, w którym są utrzymywane kurczęta brojlery, co najmniej 15 dni przed umieszczeniem stada w tym kurniku, podając planowany poziom obsady.

Art. 12e.37) Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania poziomu obsady kurcząt brojlerów w kurniku, w którym są utrzymywane te kurczęta, mając na względzie ujednolicenie sposobu obliczania łącznej masy żywych kurcząt brojlerów w przeliczeniu na 1 m2 dostępnej im powierzchni użytkowej.

Art. 12f.37) 1. Posiadacz kurnika lub opiekunowie prowadzą dla każdego kurnika, w którym są utrzymywane kurczęta brojlery, dokumentację zawierającą:

1) informacje o:

a) liczbie wprowadzonych kurcząt brojlerów,
b) powierzchni użytkowej,
c) liczbie padłych kurcząt brojlerów stwierdzonej podczas każdej kontroli i przyczynach ich śmierci,
d) liczbie kurcząt brojlerów uśmierconych i przyczynach ich uśmiercenia,
e) liczbie kurcząt brojlerów pozostałych w stadzie po sprzedaży lub po uśmierceniu;

2) nazwę mieszańca kurcząt brojlerów, jeżeli jest znana.

Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, jest przechowywana przez 3 lata od dnia umieszczenia kurcząt brojlerów w kurniku, w którym są one utrzymywane, i udostępniana powiatowemu lekarzowi weterynarii.
Posiadacz kurnika lub opiekunowie zaopatrują wysyłane do ubojni kurczęta brojlery, pochodzące z kurnika o zwiększonej obsadzie, w informację zawierającą:

1) nazwę mieszańca kurcząt brojlerów, jeżeli jest znana;

2) wskaźnik śmiertelności dziennej, który oblicza się dzieląc liczbę kurcząt brojlerów padłych w kurniku tego samego dnia, w tym uśmierconych z powodu choroby lub z innych przyczyn, przez liczbę kurcząt brojlerów znajdujących się w kurniku w tym dniu, i mnożąc otrzymaną wartość przez 100;

3) skumulowany wskaźnik śmiertelności dziennej, będący sumą wskaźników śmiertelności dziennej. Art. 12g.37) 1. Podmiot prowadzący ubojnię gromadzi, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu, dane dotyczące gospodarstwa, z którego pochodzą kurczęta brojlery, kurnika, w którym są utrzymywane kurczęta brojlery, i liczby kurcząt brojlerów padłych podczas transportu do ubojni oraz dane i informacje, o których mowa w art. 12f ust. 3 pkt 2 i 3.

Urzędowy lekarz weterynarii po przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 206, z późn. zm.; Dz. Urz. Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 75), i na podstawie wyników badania poubojowego, określa poziom dobrostanu kurcząt brojlerów, w tym częstotliwość występowania przypadków kontaktowego zapalenia skóry, zarobaczenia i chorób ogólnoustrojowych w kurniku, w którym są utrzymywane kurczęta brojlery, lub w gospodarstwie, z którego pochodziły kurczęta brojlery poddane ubojowi.
W przypadku gdy wyniki badania poubojowego lub dane i informacje, o których mowa w art. 12f ust. 3 pkt 2 i 3, wskazują na niski poziom dobrostanu, urzędowy lekarz weterynarii przekazuje informacje zawierające wyniki badania poubojowego posiadaczowi kurnika lub opiekunom oraz powiatowemu lekarzowi weterynarii, właściwemu ze względu na lokalizację kurnika, w którym są utrzymywane kurczęta brojlery.
Posiadacz kurnika lub opiekunowie podejmują, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na lokalizację kurnika, działania mające na celu poprawę dobrostanu kurcząt brojlerów.

Art. 12h.37) 1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrole gospodarstw, w których są utrzymywane kurczęta brojlery, w sposób określony w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1, z późn.zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200).

Powiatowy lekarz weterynarii, za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii, przekazuje Głównemu Lekarzowi Weterynarii informacje o:

1) wynikach kontroli, o których mowa w ust. 1;

2) wynikach badań poubojowych, o których mowa w art. 12g ust. 2, i podjętych działaniach mających na celu poprawę dobrostanu kurcząt brojlerów.

Art. 12i.37) 1. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej:

1) sprawozdanie z monitorowania wybranych stad kurcząt brojlerów poddanych ubojowi w okresie 12 miesięcy;

2) coroczne sprawozdanie z kontroli przeprowadzonych w gospodarstwach, w których są utrzymywane kurczęta brojlery, wraz z wykazem podjętych działań mających na celu poprawę dobrostanu tych kurcząt.

Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest przekazywane do dnia 30 czerwca następnego roku.

Tekst ujednoliconej „Ustawy o ochronie zwierząt” znajdziecie Państwo w Dzienniku Ustaw z 30 lipca 2013r pod pozycją 856.

Opracowała: Maria Gwizdała
Zamieszczono: 11.09.2015

Nowelizacja Ustawy o Ochronie Zwierząt

Ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997r była wielokrotnie nowelizowana i uzupełniana. Ostatnie zmiany nastąpiły 15 stycznia 2015r głównie dotyczą kręgowych zwierząt laboratoryjnych wykorzystywanych do celów naukowych i edukacyjnych, ale nie tylko. Zmiany te zostały opublikowane w Dzienniku Ustaw z 2015r poz. 266 i wchodzą w życie z dniem 27.05.2015r.

Najważniejsze zmiany są następujące:

Art. 2 „ Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi, w tym zwierzętami kręgowymi wykorzystywanymi w celach naukowych lub edukacyjnych w zakresie nieuregulowanym w ustawie z dnia 15 stycznia 2015r o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych. Ustawy nie stosuje się do procedur stanowiących doświadczenie w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21.01.2005r ( Dz.U. Nr.33 poz 289 z póź. zm.).

W art.6 nadano nowe brzmienie w pkt. 1 ustęp 2. Zabrania się znęcania nad zwierzętami w szczególności „ umyślne zranienie lub okaleczanie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art.2 ust. 1 punkt 6 w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowamie).

Ustawa w artykule 38 określa również postępowanie w przypadku gdy sąd wydal prawomocne orzeczenie o przepadku zwierzęcia. Sąd ma obowiązek powiadomić organizacje społeczną której statusowym celem działania jest ochrona zwierząt, która brała udział w postepowaniu lub innej organizacji o takim samym statutowym celu działania. Taka organizacja obowiązana jest powiadomić niezwłocznie powiatowego lekarza weterynarii o wejściu w posiadanie zwierzęcia a ten niezwłocznie przeprowadza badanie zwierzęcia.

Punkt 4 art.38 mówi że „Organizacja społeczna przekazuje zwierzę nieodpłatnie;

1/ schronisku dla zwierząt jeśli jest to zwierzę domowe, lub

2/ gospodarstwu rolnemu wskazanemu przez wójta ( burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub

3/ ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę laboratoryjne lub wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywanych w ogrodach zoologicznych.”

Z przekazania zwierzęcia sporządza się stosowny protokół.

Zmiany te wchodzą w życie z dniem 27 maja 2015r jednolity tekst Ustawy można znaleźć w Dz.U. 1997r Nr 111 poz. 724

Na podstawie ustawy opracowała: Maria Gwizdała
Zamieszczono: 20.02.2015